gittikce cogalan gurlesen kalabaliklasan birer yansima..
bir cift gozdu ilk degen bakislarimiza, tanidik geldik dokunmak istedik..dokunduk gittikce biz olduk bir butun olduk.. bir de baktik evet birdik biz..
sevdi gonlumuz, sevmek en buyuk lutuftu cunku.. tum ogretilerin ustu karalanan kisimlarinda da bahsedildigi gibi. sevmek guzel. guzeli sevmek ayri guzel.. guvenmekti sevmek. guven asilamak, tipki bahar gelince dallarina asi yapilan toprak ananin dunya harikasi meyvelerinin lezzetine lezzet, bereketine bereket katan asilar gibi. once ufak bir dokunus.. ufak bir opus... ilk baharla beraber yeseren yapraklar misali..
oysa hic hesaba katmadik aniden bastiran kisi .. kapinin arkasinda gizlice pusuda bekleyen gitmeye niyeti olmayan bir kis var imis megersem. icimizi urperten..
hazirliklar hani baharaydi..ardindan yaz gelecekti isinacakti icimiz..
hani en derinlerinden korkmadan yuzecekttik okyansularin.. annemden kalma bir masal dinleyecektik yine bileklerimize birer balon asip gokyuzune teslik edecegimiz.. gozyaslarini ipek mendillerle silecektik cocuklugumuzun.. aglamak ayri guzel olacakti..
ama simdi bir bakiyorsun.. bakiyorsun lakin bakinca goruyor musun ki? en muhimi..
hani bakip gormek istedigimizdik.. simdi uyuyup gececek sandiklarimiz.. her gece ayri ayri karanligina emanet ettigimiz tum yalnizliklarimiz dokunmak istedigimiz ama dokunamadigimiz ve yansitici yuzeylerinin indekslerinden fuzyona ugrayip gecemediklerimiz.
biz sanip yanildiklarimiz..
hani nerede ..
onlar da mi gittiler..
yine kendi inceliklerimiz yuzunden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder